notes 1

"Thoughts and remarks" zijn aantekeningen die ik begon in 1986 in een "werkboek".
Op deze en de volgende pagina's een selectie hieruit.

1/10/86 - KÜPPERS KLEURENKUBUS -

Harald Küppers: Die Logik der Farbe.
Oog kan kontrastverhouding van 1:20000 aan (1-kelder, 20000-zon op sneeuw). Wat doe ik in de film? (meer obscur) zwart gebruiken.
Küppers: de beste kleurresultaten (vnl. in verfmengen en drukwerk) indien wordt uitgegaan van de 8 Grundfarben.
3 Urfarben:

-violettblau
-grün
-orangerot
komen overeen met de 3 soorten kegeltjes (die gekleurde vloeistof schijnen te bevatten).
8 Grundfarben:

-weiss
-cyaan
-magenta
-grün
-violet
-orangerot
-schwarz
(te plaatsen op de hoekpunten van een rhomboëder)
Door de Grundfarben-rhomboëder op te splitsen, ontstaan verschillende paletten.

2/12/87 - KUNST -

Het gaat bij kunst alleen maar om het volgende:
Het grote,stille, warme, bizondere gevoel wat in je binnenkamer kan bestaan, maar onvermijdelijk verdwijnt zodra het die beslotenheid moet missen, in een vorm te plaatsen waardoor het naar buiten gebracht kan worden zonder dat het ineenschrompelt en verdwijnt.
Zo gezien is kunst een manier om communicatie te creëeren tussen gebieden in de mens die elkaar op een andere manier niet kunnen bereiken.

3/88 - ZUCHT -

Grijze wolken
met daarachter licht,
ik kom niet
verder dan dit gezicht.

Grijze wolken
met daarachter licht,
ik kom niet
verder met dit gedicht.

Donkere wolken
drijven ver in de lucht.
Ik zucht.

5/5/88, Rome. - DECORS -

Het kerkje op de camping in Zwitserland. Waarschijnlijk omdat het zo klein was, kon ik het zien, door een raampje naast de ingang. De achterwand van de kerk, een decor. Wat ik vroeger heb ervaren als een stevigheid, een rots, was een decor. Als je een gaatje boorde in die achtermuur kwam je in de alledaagsheid van de camping. (later opgemerkt: bij theater- of muziek-optreden gebeurt hetzelfde. Een decor of achterwand waarvoor zich iets afspeelt. De bezwering van de leegte, van het niets. Dát is de oorsprong van alle kunst.) ('94: Ook in een café: de tapkast en daarachter de rekken met flessen en alles: wat een decor!. Het is schijn, het is verbeelding.)
// Een ouderwetse boerenschuur (ook Zwl.) met wanden van vertikale planken waar licht doorvalt omdat de hooggelegen schuur tegen de hemel afsteekt. De reten van voor- en achterwand interfereren en zenden vertikaal bewegende flitsen uit. Een voorbeeld van een elementair mathematisch verschijnsel in een toch ouderwetse omgeving.

27/7/88 - SCHADUW -

Opmerking/waarneming. (nav. schaduwen op vel papier waarop ik had geschreven). De schaduw (patroon ontstaan door zonlicht via vitrage) op het ruitjespapier + tekst. Ik beweeg het papier. Mijn oog kan
a) meegaan met de tekst Dan vervaagt het schaduwpatroon, maakt zich los van het als voorgrond (door de tekst?) ervaren ruitjesvel.
b) zich vasthouden aan de schaduw. De voorgrond wordt minder aanwezig, wordt ahw. minder voorgrond. De interessante manier van kijken zou zijn: noch aan schaduw, noch aan papier vasthouden.

8/2/89 - FILM IS OOG -

Film is: het oog dat vasthoudt, het oog met geheugen. Dingen die anders in het geheugen met elkaar verbonden worden, kunnen nu in het oog met elkaar verbonden worden. De fantasie wordt zichtbaar.

17/6/89 - IETS EN NIETS -

Men kan niet "iets" maken, waar al "iets" is. Het "iets" komt alleen op de plaats waar eerst "niets" was. Om "iets" te maken, moet men eerst "niets" zien. Is het niet mogelijk het "niets" te vervangen door "iets", dan kan nog altijd het "niets" als "iets" gepresenteerd worden, bij gebrek aan beter. Als men het "niets" niet kan vinden, kan men het creeren door het "iets" af te breken.

5/9/89 - VIERKANTEN -

Het lijkt of de Hongaren van vierkanten houden. Viel me in '84 ook al op. Zou dat komen omdat ze zover van zee zitten? (De zee, het water, waar elke positie onzeker is. De zee waar de spiraal vandaan komt, in de vorm van een orkaan of tornado; water kan gek maken).

1/1/90 - CITATEN MONDRIAAN -

Mondriaan in een brief aan uitgever Bremmer (in 1914):
.......I am convinced that, precisely by not trying to express anything determinate, one expresses what is most determinate: truth (the all-embracing) .......
Brief aan Arnold Saalborn (ca 1910):
.....I think the ordinary person seeks beauty in concrete life, but this is what an artist must not do. He must stand alone and all alone. He must create from the urge to create, just like all of nature: he must create in a sphere that is not concrete for us - that of thought. And if he obeys only this urge to create and, as far as possible, keeps himself free in order to do this - then he will have done enough. For he will have consequently have great significance for mankind.

8/3/90 - RECHTE LIJN -

Een rechte lijn gaat door oneindig zei mijn leraar op de wiskundeles waar het 1e axioma werd behandeld. Het zei mij toen niets. Misschien had het indruk gemaakt als hij had gezegd: ....is door oneindig gegaan. Van een kromme lijn kun je een cirkel maken. Die blijft altijd min of meer in de buurt.
De zuiver rechte lijn:
1) wanneer je wil controleren of een lat of plank mooi recht is kijk je langs de rand. De zuiver rechte lijn verandert in een punt, dus is niets. Toch in "oneindig" geweest.
2) Het perspektief. De rechte lijnen lopen naar de horizon, en houden daar op. Een zuiver rechte lijn zou na de horizon doorlopen.
     ____________ de grens
            /\
           /  \
          /    \
De aarde is krom.
De atmosfeer is ondoorzichtig.
Beide verhinderen een blik op het oneindige.
3) Mondriaan.

6/4/91 - ALPHA VERSUS BÈTA -

Vandaag lees ik in de krant: Natuurwetenschappers, die niet tegen dubbelzinnigheid kunnen. Trof me. Ze zien de wereld als een uit te leggen struktuur. Zo was ik ook. Gevoed door een 19e eeuws optimisme ook nog. (Het optimisme dat, raar genoeg, oude fabrieken naar mij uitstralen). Heel iets anders is het wereldbeeld, waarin diepe duisternis en helder licht naast elkaar bestaat. Waar je kunt verdwalen, verleid worden, waar niet bekende wetten heersen. De tegenstelling alfa-bèta, waar ik vroeger zo mee bezig was, is me dus nu duidelijk geworden.

7/5/91, Spanje - FABRIEKEN -

Fabrieken die ik vroeger zag. De strokartonfabrieken bij Appingedam ("Bart, de pijp rookt zwart"), de fabrieken van de suikerfabriek op de strooppot (met de kleine autootjes). Aardappelmeel- en melkfabriek in Smilde. Ook later (10-20 jaar) vond ik fabrieken nog interessant. Een fabriekspijp fascineerde me meer dan een kerktoren. De laatste vond ik bijna altijd irritant. Wat me ook fascineerde was in een tram of trein rijden die een doorsnede door het landschap maakte, bv. achter een rij huizen langs. (opm. 2/3/98: dit was o.a. het geval bij de EDS-tramlijn van Smilde naar Assen, die niet ver voor Assen van de straatweg naar het westen afweek en waardoor je over het land rijdend op de achtergevels van kleine huisjes kon kijken).

20/9/91 - IK -

Op weg naar Emmen in de auto sterk gevoel van IK (ziel). (opm. 2/3/98: was alleen, ik stopte en stapte uit om beter te voelen) Tevens voelen dat er iets onuitsprekelijks is, en iets dat je hele leven hetzelfde blijft, én iets dat voor ieder anders eruit ziet of is, én iets wat je lang niet altijd kunt merken (alsof het er dan niet is).

16/2/92 01.42 u - ZWART-WIT -

De extremen van het leven: inktzwart en blinkend licht! Het is de grootte, het formaat, wat niet te dragen is!

11/3/92 - LENS VAN JE GEEST -

Met inspiratie, ingevingen, nieuwe ideeen is het hetzelfde als met herinneringen: ze lijken door je hersenen te zwerven, en komen dan op een onverwacht moment (als je sereen bent? Nee, ook anders) in focus voor de lens van je geest (of: de lens van je geest zweeft door je hersenen, wat op hetzelfde neerkomt) Daarom is wachten op inspiratie zo belangrijk.

21/3/92 - VERANDERING -

Wat de wereld verandert is de natuurwetenschap en de technologie. Daar gaat de ontwikkeling zo snel, dat de andere wetenschappen en de kunsten zich niet meer zelfstandig kunnen ontwikkelen maar steeds moeten reageren op deze eerste ontwikkeling. Dit schaadt het zelfvertrouwen van de andere disciplines.

23/3/92 - EIK EN MUG -

Wij zijn mensen. Niet in staat om in ons bewustzijn de hele wereld met al zijn gebeurtenissen en tragedies, verukkingen, in één blik te overzien, te bevatten. Probeer maar eens de krant van elke dag te lezen en alles in je op te nemen. Het is teveel. Dat is het menselijke. Dat onvermogen. Alleen een God is in staat om over elke neergestorte mus, of wat dan ook, te rouwen. Geen overzicht, geen blik op alles: dwalen dus. (Bovendien: een ander probleem:, mensen zijn niet gelijk! Wel gelijkwaardig? Maar niet hetzelfde) De één is een eik, de ander een mug. Hoe kun je die gelijk behandelen, of rechtvaardig behandelen? Las in de krant van zaterdag over de schrijver en natuurbeschouwer ------ (van Someren?). Die zei: "Je kunt alleen maar schrijven als je je inbeeldt dat je het genie van de eeuw bent, dat je aan een meesterwerk bezig bent. Wat natuurlijk niet zo is. Toch denk je het." Ik vond deze man eerlijk en "opluchtend". (Siebelink, denk ik nu (10/99))

7/4/92 - CITAAT LYOTARD -

Lyotard: Echt denken is pas dat, wanneer het denken zich tegenover iets geplaatst ziet, wat het niet verwacht (?) (zoiets gelezen vandaag in V2-boek) Het juiste citaat is: "Alleen het vermogen, ontvankelijk te zijn voor datgene wat zich aan het denken aandient zonder dat het denken daarop is voorbereid, verdient denken te worden genoemd."

20/11/92 - KOUD -

Het was koud buiten in de morgen.
Het prettige van koude is dat je er de kosmos in voelt.
Zonder kosmos zou de aarde verhitten van binnen uit en zouden we allemaal verbranden.

26/7/93 - IEDEREEN IS MOZES -

Illusie, Utopia, Verbeelding. Het beloofde land. Het licht.
Waardoor iedereen tot een nieuwe Mozes wordt die in de verte dat land ziet liggen waar hij nooit zal komen.
Daardoor het grote verdriet. Wat we weer proberen te vergeten door nieuwe verbeeldingen te zoeken of te maken.

22/10/93 - COMPUTERKUNST -

Gisteren tentoonstelling Remko Scha gezien in galerie van Rijnsbergen.
Ik vertrouw hen voorlopig niet. Toch misschien een knap programma: Artificial, als het zoveel verschillende beelden oplevert. Maar zijn ze wel zo verschillend?
Dat is het probleem met de computer: heb je eenmaal een programma, dan kun je eindeloos doorgaan met het produceren van beelden. Die zijn allemaal verschillend in de klassieke zin van het woord, d.w.z. volgens de oude opvattingen van wanneer iets gelijk is en wanneer verschillend. Maar als je er een tijdje naar gekeken hebt blijken ze op één of andere manier toch gelijk aan elkaar te zijn. Een nieuwe opvatting over verschil en overeenkomst is nodig. Het begrip variatie, verandering van Peter Struycken heeft hier ook mee te maken.
Men verwacht van een computer wonderen. Maar voorlopig is het een volkomen nieuw stuk gereedschap , met onbekende mogelijkheden.
De onzekerheid over wat computerkunst is blijkt ook uit artikeltjes, meestal geschreven door Mediamatic-medewerkers (Paul Groot, Dirk van Weelden). Hun post-moderne, min of meer cynische houding tegenover computer-art (tegenover alles, denk ik) verraadt gevoelsangst. Horror vacui waarschijnlijk. En zo vullen ze hun stukjes met grappen, vindingrijkheidjes en veel onzin.

14/11/93 - ESCAPISTISCH VERSUS CONFRONTEREND -

Virtuele realiteit, schoot mij een paar dagen geleden te binnen, ( de aantrekkelijkheid daarvan) heeft in de eerste plaats te maken met verlangen naar IK-verlies. Hetzelfde geldt min of meer voor de (roman-)literatuur, maar bij VR veel sterker. Het geldt niet voor theater, muziek en beeldende kunst in de klassieke technieken: dat is confronterend. Literatuur, speelfilm en VR is/kan zijn escapistisch.

30/11/93 - LICHT WERKT -

Ik kijk naar schaduwen, gemaakt door de lamp boven tafel (gloeilamp + kap) en constateer: De overgang in de schaduw van een obstakel onthult iets over de lichtbron.
In dit geval: het licht direct van de gloeilamp en het gereflecteerde licht van de kap zijn zichtbaar in de variaties van de schaduwen, waar het licht overgaat in schaduw.

2/1/94 - LITERATUUR VERSUS FILM -

Ik lees weer een boek van Thomas Hardy: "Far from the madding crowd". Hij schrijft (ook voor/volgens José) heel beeldend, en je vraagt je af als je bij terugblik beseft hoe helder zijn beelden voor je geestesoog komen, en hoe ze leven, hoe film dat als medium beter zou kunnen. Op geen enkele manier. Het is trouwens niet alleen het beeld, het is een samenstel van beeld, geluid, geur en gevoel(bv. een wind tegen je huid, of de koude) die allen samen in één Gestalt, door de tekst worden opgeroepen.
Het kenmerkende van het geheel is, dat de paar woorden, of zinnen, die deze sensatie oproepen, zich verbinden met mijn eigen visuele, auditieve, "geurmatige" en physieke ervaringen. Dus de Gestalt die ik ervaar is opgeroepen door de gevoeligheid van de woordenconstructie, maar komt in feite uit mijzelf, en kan niet boven komen zonder mijn eigen ervarings-gevoelens. De opgeroepen sensatie bestaat deels uit de inbreng van de auteur, deels uit mijn eigen, eerder ervaren "dingen".
Dat is dus heel anders dan wat er gebeurt het zien van een naturalistische (niet-abstracte) film (ook Tarkovsky), waar klank en kleur, beelden en geluiden, bóvenop je eerder zelf geziene, gehoorde, geroken en gevoelde ervaringen komen, en zodoende misschien soms ook een belasting vormen.

3/2/94 - BEELD VERSUS MUZIEK -

N.a.v. "Urformen der Kunst" (Bossfeld, 1928)
Herhaling in de muziek (ritme, maat) te vergelijken met symmetrie in het 2-dimensionale beeld? Het geeft beide rust.

10/3/94 - COMBINATIE FILM EN MUZIEK -

Steeds wordt er gezegd: film en muziek moet elk gelijkwaardig en zelfstandig zijn. (Struycken, Eisenstein, Adorno en Eisler). Maar het is de vraag of dit physiologisch mogelijk is. Naar mijn idee is kijken naar vergeleken met luisteren naar een heel andere activiteit. Kijken is afstandelijker, cerebraler, gecompliceerder dan luisteren. Luisteren is prinitiever, associatiever. (De rede en het oordeel schuiven zich minder makkelijk tussen het luisterende subject en de muziek dan tussen de kijker en het beeld). Voorbeeld: een geconcentreerd kijkend mens wordt al snel als beoordelend en kritiserend ervaren. Een geconcentreerd luisterend mens als accepterend, aanvoelend en meegevend.

1/4/94 - SPACE-MODULATION -

Ben nu met versie 4.2 bezig (alle versies 1'), Het eigenaardige is het volgende: ik ben bezig een zo goed mogelijke tijdsverdeling te krijgen. Elke keer zijn er een of twee stukken of te langzaam(aandacht zakt weg) of te snel (wekt irritatie). Als ik dan iets verander in de parameters om dat op te heffen, verplaatsen de verschijnselen zich naar andere punten, zonder dat ik het kan verklaren/voorspellen.

17/5/94 - JOHN WHITNEY'S HARMONY -

Wat me aan de titel van Whitney's boek stoorde ("Digital Harmony"), en waarom ik het ook nog niet gelezen had, was mijn wantrouwen in zijn opvatting van kunst met als einddoel "harmonie". Terwijl ik denk: harmonie, wat hetzelfde is als evenwicht, moet juist het STARTPUNT zijn in de kunst en ook in het leven, omdat op evenwicht iets bizonders kan ontstaan, als op een speciaal plateau, van waar je bv. een raket kan lanceren.

18/8/94 - ZOEKEN OP BEELD -

Bezig met een film-archief op computer-schijf. Orde scheppen in al die namen en films, en er verbanden in ontdekken. En dat gebeurt! Voornamelijk dank zij het snelle zoekvermogen van de computer.
Bedacht nu: als dat vermogen zo opvalt in toepassing in tekstverwerker of database, dan moet er ook iets mee te doen zijn in BEELD. Maar dat is de vraag.

2/4/95 - PROGRAMMEREN -

Waar het bij programmeren op aan komt, behalve op een rustige en heldere ordening van de source, is, dat ik in mijn hoofd een duidelijke voorstelling heb van het beeld-vormende deel van het programma.

2/4/95 - NATUUR -

Het water bij Delft waar ik vanmiddag aan zat te schrijven in de zon. De wind was onregelmatig voorjaarsachtig en de zon scheen, maar niet erg hard. In het water spiegelde een tamelijke verscheidenheid aan bomen(groot, klein, meer soorten) maar allemaal nog kaal. Het golf/ spiegelbeeld was door dat alles zeer gevarieerd, meer dan ik ooit in een FON-film zal kunnen stoppen. Had ik maar een Hi8-camera.

6/8/95 - MYSTERIE -

Lees: "De stem van je hart" van Susanna Tomaro. Weet het nu zeker: de drijfveer om kunst te maken is: onthulling van het mysterie van het bestaan. Dat woord mysterie klinkt nogal goedkoop. Maar: je komt vlak bij een afgrond. De onthulling is iets wat alleen stap voor stap, langzaam ingeleid, kan plaats vinden.

24/8/95 - CITAAT MINGUS -

Ik lees op een CD van Charles Mingus: EPITAPH: "In the long and venerable history of jazz, there is one goal - one problem - that has been difficult to resolve. It is the problem of how to create LARGE EXTENDED FORMS in jazz. A problem that was solved in much earlier times not only by such great classical masters as Bach, Händel, Mozart, Hayden and above all Beethoven - not to mention Wagner - but also by others, Gagalue (Japan), Indian music."

29/11/95 - VERHEFFING EN BANALITEIT -

De rector van mijn middelbare school, was geloof ik een hele aardige man. Hij gaf wiskunde. Zijn eerste les in de eerste klas heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. De les ging over rechte lijnen die zich tot in het oneindige uitstrekten. Over twee rechte lijnen die elkaar sneden in het oneindige (of juist niet sneden?)
Een of twee jaar later stond hij weer voor mijn klas. Hij viel in voor een zieke leraar. Reagerend op het besmuikte gelach uit de klas keek hij naar zijn broek en zei: "Ik geloof dat mijn toilet niet helemaal in orde is..." Hij liep de klas uit en verscheen even later weer met een keurig dichtgeknoopte gulp. K. Krabbe was zijn naam.

17/9/96 - ZIEN IN HET DONKER -

Ik word wakker in bed. Het is half-twaalf. Donker. Ik doe mijn bril op en constateer dat ik nu , in het half-donker met bril niet beter zie. Hoe kan dat? Ik heb net nieuwe glazen omdat de oude niet meer sterk genoeg waren. Maar in het donker zie je kennelijk alles onscherp en doet het (of mijn?) oog geen pogingen om het scherper te zien dan het is (maar het is wel "scherp"). Over duisternis, (weinig licht)-situaties is weinig bekend. Denk dat dit in film ook goed te gebruiken is. Filmvertoning gaat uit van een totaal verduisterde zaal.

18/9/96 - CITAAT E.M. CIORAN -

(Uit catalogus JCJ vd Heyden) "De zintuigen kunnen de werkelijkheid alleen beetje bij beetje waarnemen en dus lijkt het dat het ene moment komt en voor altijd verdwijnt."

25/4/97 - STERREN -

Alles wat echt van betekenis is voor je, vormt een ster in de ruimte om je heen. Zo verandert jouw eerst absolute duisternis, in een levende sterrenhemel.

6/5/97 - BEWEEG DE CACTUS! -

Vandaag gezien: "onzichtbaarheid"
Buiten op de vensterbank achter het raam staan plantenbakken. Binnen staat een pot met een cactus. Het spiegelbeeld van de cactus valt ongeveer samen met de planten (vergeet-mij-nieten) in de bakken. Het spiegelbeeld van de cactus is onzichtbaar, TOTDAT IK DE POT MET CACTUS BEWEEG. Daarna weer onzichtbaar. (Het contrast met het (zwakke) spiegelbeeld is zo klein, dat er te weinig is om tot beeldvorming in de hersenen te leiden).

26/2/98 - DE KRACHT VAN DETAIL -

Het belang van detail. Dit o.a. naar aanleiding van de film van Atom Egoyan: THE SWEET HEREAFTER. De bus stort van de weg af, het water in, de er achter rijdende man ziet de bus met twee van zijn kinderen erin, naar beneden storten: we zien zijn vingers aan het stuur ineens fladderen.
Details maken een gebeurtenis geloofwaardig, je wordt ergens in meegetrokken, maar er is weerstand, is dit wel écht? Het goede detail haalt je dan over de streep. Het detail is klein, heeft weinig kracht, maar werkt uitstekend, wanneer het op het juiste moment zichtbaar is.

2/3/98 - CÉZANNE -

Gisteren met Matthijs naar Boymans. De pas aangekochte Cézanne bekeken. Interessant vond ik de tekeningen (uit de collectie, die hadden ze om het te vieren, erbij gehangen). Het zijn geen tekeningen, gewoon vooroefeningen en schetsen. Je kan er op zien hoe hij daarop bezig was met vooral ritme en kleur. Herhaling van licht- en schaduwvlekken in de takken van bomen bv. Bij het schilderij (één van de vele Mont St. Victoire) viel me de dunheid van de verf op, de doorschijnendheid.

6/3/98 - WAARHEID -

Ik merk dat ik vaak let op waarheid wanneer ik kunst beoordeel. Niet alleen beeldende kunst, maar ook theater, literatuur. Waarheid wordt meestal in verband gebracht met taalgebruik, maar is zonder twijfel ook in de beeldende kunst een kwaliteit. Iets kan er mooi uitzien maar als het onwaar (dus vals) is is de mooiheid niet te verdragen. Waar in de taal de leugen vaak aanwijsbaar is, of bewezen kan worden, is dat natuurlijk in de beeldende kunst weer veel te vaag om aan te wijzen.

4/1/99 - INTROVERTIE IN ANIMATIEFILM -

Een kenmerk van animatiefilm is, de microscopische manier waarmee met het medium film wordt ongegaan, beeldje-voor-beeldje. Een tweede kenmerk (is me onlangs opgevallen) is de introvertie. Vaak (niet perse of altijd) gaat het over zaken die zich in het innerlijk of verborgen, afspelen (denk aan Svankmayer, de Quay-brothers) (bv. opgekropt geweld, onderdrukte sex) en die in de "normale" filmvorm veel lastiger uit te beelden zouden zijn.

22/10/00 - ZONDAGMIDDAG -

Zondagmiddag, onwaarschijnlijk warm voor oktober, op wandeling door de Lopikerwaard. Ik zit "uit te rusten" naast een ZHL-natuurgebied op een brug boven een sloot. De wolkenlucht is afwisselend, veel donker en licht, een bizondere lucht. Het is bijna windstil, maar toch is er luchtbeweging. Het oppervlak van de sloot beweegt, maar niet in golven, het zijn bewegingen waar geen naam voor is. De weerspiegelde wolkenlucht wordt bewogen, getransformeerd in beweging door het wateroppervlak. Ik zie iets fantastisch moois. Het duurt niet lang, omdat de lucht verandert.
(Daarbij bedacht ik: het instandhouden van natuurgebieden door oa. het ZHL is niet zozeer van belang voor de planten- en dierenwereld (die redden zich wel). Het vooral positieve ervan is dat eruit blijkt dat er ménsen zijn die zeggen: "Dit vinden wij belangrijk!")

15/7/00 - KUNST VERSUS RELIGIE -

Kunst en religie.
Bij religie is de vorm echt, maar de inhoud bedrog.
Bij kunst is de vorm bedrog, maar de inhoud echt.

29/11/00 - ELECTRONISCHE AFBEELDINGEN -

Verschillen tussen electronische (computerscherm) en gewone afbeeldingen.
1. bij de e.afbd. werkt omgevingslicht verstorend (spiegeling, contrastvermindering). bij gew. afbd. werkt tekort aan licht verstorend, en ook gekleurd omgevingslicht (behoefte aan daglicht).
2. Psychische houding, verwachtingspatroon van kijken kan aanzienlijk verschillen, vooral bij diegenen die een e.afbd. niet gewend zijn.
3. Afhankelijk van de omstandigheden is de e.afbd. vaak klein van formaat en/of heeft tekort aan detail (pixels) en kleurdiepte. Soms gaat het formaat niet in het scherm.
4. Contrast. Het contrast van een e.afbd. lijkt vaak groot. Dit is meestal ook waar, relatief t.o.v. de omgeving. Toename van licht werkt bij een gew. afbd. contrastverhogend, maar dit wordt niet zo opgemerkt omdat het contrast van de omgeving evenveel toeneemt.
5. "Portability". De gew. afbd. is meer "portable", daarentegen minder reproduceerbaar. De e.afbd. is juist weer extreem "portable" binnen de computer-omgeving: netwerk of internet.

7/1/01 - KLEUR -

Het prachtige van kleur is eigenlijk, dat het ons in staat stelt veel tegelijk te zien. Misschien wordt daarom kleur ook als bizonder ervaren, omdat het dit vermogen bezit. Kleur onderscheidt, splitst en behoudt tegelijk het totaal!